Wijze woorden.

“ Hoe geraak je daar in godsnaam over ?” 

Ik herinner me dat ik dit al huilend aan De Dichter vroeg. 

Het was vier uur, klaarlichte dag buiten, had wodka in mijn rechterhand en een sigaret in mijn linker. 

En het was twee uur geleden gedaan met De Ex. 

“Dit doe je niet, zoeteke” antwoordde hij met zijn zware rokersstem.
“Maar het doet zo’n pijn!” reageerde ik. “Dat weet ik, zoeteke. De pijn vermindert maar je geraakt er nooit helemaal over. Leer uit je pijn zoeteke”. 

Op het moment zelf begreep ik er niet veel van. Ik was namelijk al lekker zat. 

Achteraf bekeken weet ik dat ik op dat moment geen betere raadgever kon hebben gehad.

Ik was zat, hij was zat maar toch mankeerden de wijze woorden niet. 

Ik herinner me maar stukken van de avond (blame: wodka). 

Wat me zeker zijn bijgebleven zijn de wijze woorden van De Dichter. 

En de aanwezigheid van mijn vrienden.

Ik was toen zo’n hoopje miserie maar heb me aan mijn vrienden kunnen optrekken. 

En nu kan ik weer lopen. 

Een tijdje geleden vroeg ik me af of ik me dit allemaal misschien ingebeeld had. 

De Dichter, de Wijze Woorden, De Ex… 

Bleek dat De Dichter daar ook écht was. 

En dat het ook écht gedaan was met De Ex. 

Ik ben misschien wat kwijt, maar ik heb nu ook iets wat niemand me nog kan afpakken: mijn vrienden en… 

die Wijze Woorden.