klein geluk

Ik heb heel vaak geluk.
Ik heb zelfs meer geluk dan ongeluk.
Niet dat ik iedere week de loterij win.
Neen, ik heb geluk in kleine dingen.
En die koester ik ook dagelijks.
Iedere dag hoop ik op een klein beetje geluk.
En meestal krijg ik die ook.


Niet dat ik nooit ongeluk of tegenslag tegemoet kom. Maar ik vind die tegenstootjes veel minder opwegen dan mijn dagelijkse portie geluk.


Een voorbeeld?
Ik stond deze ochtend op de laatste minuut op, spoedde me naar de tramhalte. Tram kwam maar niet langs. Tien minuten voor mijn trein zou vertrekken besloot ik om de tocht van de tramhalte naar het station; een kleine kilometer, te voet af te leggen.
Op het eerste zicht: vrijwel onmogelijk. Toch waren alle groene lichten en een treinvertraging van een vijftal minuutjes aan mijn kant.
Ik kwam net op tijd aan in het station en sprong net op tijd de trein op. Dit kan niet iedereen navertellen geloof ik.


Nog een voorbeeld?
Ik was in Amsterdam en moest mijn treinticket terug naar huis boeken. Helaas kent u de rest van het verhaal wel. Een meisje alleen, in een nieuwe stad, met een hoop geld op de bankkaart betekent meestal een saldo rond de nul. Maar ik moest dus een treinticketje kopen om thuis te raken. Ik checkte hoeveel ik nog staan had: 70eur. En ik checkte hoeveel ik nog zitten had: een kleine 15eur. Het ticketje kostte 88eur.
Drie euro’s tekort dus. Waar zou ik in godsnaam die drie euro’s gaan vinden?
Iets van mijn bezit verkopen leek me wat overdreven en bedelen net onder mijn standaard. Ik besloot naar het loket te lopen en doen alsof mijn neus bloedde. Ik moest en zou een ticketje bemachtigen.
Na een wachttijd die eindeloos leek kwam ik toe bij de enige dame bij de loketjes. Stiekem had ik al gehoopt dat ik bij haar zou terechtkomen.
Om de een of andere manier was ik ervan overtuigd dat het me allemaal beter zou lukken moest ik mijn situatie aan de dame uitleggen. En desnoods kon ik nog mijn geheim wapen uithalen: mijn heilige tranen. Ik kom bij haar toe, boek een ticketje en leg haar uit dat ik 70eur met de kaart wil betalen en de rest met cash geld. Zo geschiedde. Ik gaf haar een handvol kleine stukjes en verzekerde haar dat dit de overige 18eur waren. Zonder te tellen stopte ze het geld in de kassa, stak me mijn ticket toe en maande me om mij te haasten omdat de trein zo zou toekomen. Ik rende door de gangen al glunderend en haalde uiteindelijk mijn trein naar huis.


Ziet u? Geluk!
Nu moet u niet gaan denken dat ik een bofkont ben en dat alles me voor de wind gaat.
Daar bent u mooi mis.
De gemiste treinen, wekkers die niet afliepen, tv- programma’s die niet werden opgepakt, uiterst zeldzame ziektes die ik opgelopen heb, gebroken/ verstuikte enkels, verloren voorwerpen, verloren geld, kapotte fietsen, verbrande plekken op mijn lichaam,…


Die wegen allemaal niet op tegen mijn dagelijkse ‘kleine gelukjes’.
Lang leve mijn kleine gelukjes!