The Bandana Splits 3/5
Na het beluisteren van het
eerste liedje moest ik me inhouden om mijn haar in krulspelden te steken, een
zwarte streep eyeliner op mijn oog te tekenen en mijn nagels rood te verven.
Inderdaad, The Bandana Splits nemen u (schijnbaar moeiteloos) terug naar het tijdperk van de meidengroepen uit de jaren 50 en 60.
Er wordt -uiteraard- vooral over liefde gezongen: verloren liefde (‘Somtimes’, ‘Stay if you wanna’), gevonden liefde (‘My love’) of ook liefdesverdriet (‘Hold on).
Hoe onderscheiden deze drie jolige meisjes uit Brooklyn zich nu van pakweg The Ronettes? Moeilijke vraag. De originaliteit is er wel. In ‘Lavez- vous’ wordt uitgelegd hoe ze Frans leerden spreken: door schoonheidsproducten te lezen. Er wordt hier dan ook een aardig mondje Frans gesproken, die het allemaal nog schattiger maakt. En in ‘Hold on’ verrassen ze ons met enkele Spaanse zinnen.
Bij ‘Desert song’ sleuren ze ons mee op een kameel richting de woestijn.
Het aangenaam gefluister is er, aardige melodieën, alsook een cover (You don’t have to be a baby to cry van The Caravelles) helaas is dit alles helemaal niet nieuw, en dit is een beetje ontgoochelend.
Dit allemaal terzijde is het een luchtig, leuk album geworden met een vette knipoog naar de andere meiden die het eerder al eens voordeden.
Inderdaad, The Bandana Splits nemen u (schijnbaar moeiteloos) terug naar het tijdperk van de meidengroepen uit de jaren 50 en 60.
Er wordt -uiteraard- vooral over liefde gezongen: verloren liefde (‘Somtimes’, ‘Stay if you wanna’), gevonden liefde (‘My love’) of ook liefdesverdriet (‘Hold on).
Hoe onderscheiden deze drie jolige meisjes uit Brooklyn zich nu van pakweg The Ronettes? Moeilijke vraag. De originaliteit is er wel. In ‘Lavez- vous’ wordt uitgelegd hoe ze Frans leerden spreken: door schoonheidsproducten te lezen. Er wordt hier dan ook een aardig mondje Frans gesproken, die het allemaal nog schattiger maakt. En in ‘Hold on’ verrassen ze ons met enkele Spaanse zinnen.
Bij ‘Desert song’ sleuren ze ons mee op een kameel richting de woestijn.
Het aangenaam gefluister is er, aardige melodieën, alsook een cover (You don’t have to be a baby to cry van The Caravelles) helaas is dit alles helemaal niet nieuw, en dit is een beetje ontgoochelend.
Dit allemaal terzijde is het een luchtig, leuk album geworden met een vette knipoog naar de andere meiden die het eerder al eens voordeden.
Met dank aan Indiestyle
http://www.indiestyle.be Indie & Rock 'n Roll For You
Indiestyle on Facebook like us at http://www.facebook.com/pages/Indiestylebe/208042979209050
Indiestyle on Twitter http://twitter.com/Indiestyle
Indiestyle on last.fm http://www.last.fm/group/Indiestyle
(Ook te vinden op: http://www.indiestyle.be/leden/elisapugliese)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten