Donderdag
26 april 2012, The Frontline, Gent.
Scrambled organiseert Triple Bill.
On the bill staan 3 bands: Lost Souls Carnival, Wednesday en Mack the Knife.
Lost Souls Carnival is opener.
Lichten dempen, 4 mannen staan op het podium.
Een zacht liedje wordt afgespeeld als intro. Enkele vrouwen zingen.
Zanger Jonas Moens stapt op het podium met 5 frisse pinten.
De show kan beginnen.
Het introlied liet ons geloven dat we te maken zouden hebben met zachte, subtiele muziek.
Niets is minder waar. Deze band zit vol stevige retrorock.
Scrambled organiseert Triple Bill.
On the bill staan 3 bands: Lost Souls Carnival, Wednesday en Mack the Knife.
Lost Souls Carnival is opener.
Lichten dempen, 4 mannen staan op het podium.
Een zacht liedje wordt afgespeeld als intro. Enkele vrouwen zingen.
Zanger Jonas Moens stapt op het podium met 5 frisse pinten.
De show kan beginnen.
Het introlied liet ons geloven dat we te maken zouden hebben met zachte, subtiele muziek.
Niets is minder waar. Deze band zit vol stevige retrorock.
Opener “Curiousity
killed the cat” gaat hàrd.
We zien enkele mensen uit het publiek al van het begin af aan driftig meeknikken, de benen bewegen ook al.
Het wordt meteen al duidelijk dat Lost Souls Carnival niet meteen zomaar een band is.
We mogen hier gerust van Een Band spreken.
Zanger Jonas Moens’ stem is luid. De vergelijking met Dave Grohl is hier dan ook voor de hand liggend. Maar zonder het harde geschreeuw.
Lost Souls Carnival heeft een mini cd uit met 4liedjes. Die worden alle vier ook gespeeld.
“Little Miss Seventeen” begint bluesy en heeft een heerlijke mondharmonicasolo middenin. De bas en de mondharmonica spelen een heerlijk spelletje tijdens dat solo.
De drum bemoeit zich ook met het spelletje.
We zien enkele mensen uit het publiek al van het begin af aan driftig meeknikken, de benen bewegen ook al.
Het wordt meteen al duidelijk dat Lost Souls Carnival niet meteen zomaar een band is.
We mogen hier gerust van Een Band spreken.
Zanger Jonas Moens’ stem is luid. De vergelijking met Dave Grohl is hier dan ook voor de hand liggend. Maar zonder het harde geschreeuw.
Lost Souls Carnival heeft een mini cd uit met 4liedjes. Die worden alle vier ook gespeeld.
“Little Miss Seventeen” begint bluesy en heeft een heerlijke mondharmonicasolo middenin. De bas en de mondharmonica spelen een heerlijk spelletje tijdens dat solo.
De drum bemoeit zich ook met het spelletje.
Tussendoor
wordt de cover van Screamin’ Jay Hawkins’ “I put a spell on you” gespeeld.
Het lied krijgt een Lost Souls Carnival remake. De remake is zodanig goed geslaagd dat wij eerst dachten dat het één van hun eigen liedjes waren. Op het laatst hadden wij door dat het eigenlijk een cover was. Sterk.
Het lied krijgt een Lost Souls Carnival remake. De remake is zodanig goed geslaagd dat wij eerst dachten dat het één van hun eigen liedjes waren. Op het laatst hadden wij door dat het eigenlijk een cover was. Sterk.
Bij “Tired of
talks” wordt er eerst voorzichtig gefloten. De gitaar imiteert het gefluit, de
bas komt binnen en Jonas’ stem is heel voorzichtig. De opbouw gaat heel
langzaam. De climax komt er binnenkort, dat weet je, maar voorlopig is het nog
volop genieten.
Lang geleden dat
we zo’n Wauw- gevoel hadden bij een live optreden van een Belgische band.
Achteraf bleven we met een hongerig gevoel. Maar wild hongerig gevoel: wij willen méér en vaker van Lost Souls Carnival horen.
Achteraf bleven we met een hongerig gevoel. Maar wild hongerig gevoel: wij willen méér en vaker van Lost Souls Carnival horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten